Zbrojownia

Emily weszła zachwycona do zbrojowni. Popatrzyła na brata, który przed chwilą otworzył jej drzwi, a teraz bawił się w zawieszanie tabliczki, z napisem, że jest otwarte. Dziewczyna zaczęła grzebać w torbie i wyjęła lizaka. Po chwili odpakowała go i wsadziła do ust. Poczuła delikatny, wiśniowy smak, rozmarzyła się. Po kilku minutach, stanęła normalnie i oparła ręce o boki. Uwielbiała zapach żelaza, bo miała wyczulony węch i takie zapachy sprawiały jej przyjemność. Rozejrzała się dobrze. Podbiegła do automatu z amunicją i przycisnęła do niego policzek.
- Ziiimneee. - Jęknęła z zachwytem i potarła policzkiem o automat. Wiedziała, że to idiotyczne. - Widelce też robisz? Chcesz lizaka?
Podeszła do chłopaka, zaczęła grzebać w torbie i wcisnęła mu do ręki. Wiedziała, że nie odpowie. Po za tym nie czekała na odpowiedź, bo wiedziała, że każde jej pytanie brzmi prawie tak samo jak rozkaz. Trochę mu zazdrościła, bo potrafił wyrażać uczucia. W jednej chwili ruszyła do ostatniej pod ścianą szklanej gabloty. Leżał w niej sztylet. Ale nie taki zwykły. Wyjęła go i przejechała palcem po nim. Był gładki, co sprawiało przyjemność. Jeszcze to wycięcie w środku...cudne. Poczuła ciepło w dłoniach. Moce odzywały się i krzyczały, że chcą przylepić do jej skóry sztylet. Opanowała się i przejechała palcem po ostrej stronie broni. Skaleczyła się a krew zaczęła kapać na ostrze.
- Uwielbiam legendy o tym, że broń skąpana w krwi jest silniejsza, albo o tym, że ostrza, które długo żyją stają się legendarne. Czy to nie urocze?
Popatrzyła na krew, która ze sztyletu kapała już na podłogę. Wsadziła palec do buzi, żeby nie zakrwawić całej posadzki. Wyjęła z torby jedwabną chusteczkę i wytarła ostrze. Uwielbiała miecze, kusze, łuki, sztylety. Zawsze marzyła o tym, że posiada jeden.
Ale w tym świecie to nie jest możliwe.
Spojrzała na brata i posłała mu uśmiech. Po wytarciu ostrza, odłożyła je na miejsce.
- Więc...Opowiesz mi coś ciekawego?

Podchodzi do każdej gabloty i stoi przy niej kilkanaście minut, wesoło machając przy tym ogonem. Zachłannie ssie lizaka i zatacza ogonem coraz większe koła. Zrobiło jej się ciepło w dłoniach, czuła, że pragnie dotknąć każdej broni po kolei. Była zachłanna, poczuła, że coś małego przylepiło jej się do ciała. Po krótkiej chwili zerknęła i zobaczyła, że to małe gwoździe. Nie wiedziała co powiedzieć, więc oderwała je od skóry i odłożyła na miejsce. Podeszła do brata i parzyła z zachłannością.
- Poookaż...pookaaaaż! - Prawie krzyczała. Nie mogła się opanować, to bardzo dziwne uczucie. Pragniesz czegoś, co masz na wyciągnięcie ręki, ale nie możesz mieć tego zawsze przy sobie. Okropne, nieprawdaż? Przestała machać ogonem i oplotła go wokół nogi. Położyła głowę na ladzie i przysunęła blisko ręki brata. Poruszyła uszami i zaczęła mruczeć. Zachowywała się dziwacznie, ale była ciekawa, jak on zareaguje. Zauważyła, że patrzył na nią dłuższą chwilę i zastanawiał się o co chodzi. Uśmiechnęła się i popatrzyła w jego oczy. Poczuła ciepło.
- Wiesz co masz zrobić? - Popatrzyła z zaciekawieniem i położyła się jak kot na ladzie. - Musisz mnie pogłaskać. Ale tak delikatnie.
Pocierała ogonem o własną nogę z dziwnym zadowoleniem. Uśmiechnięta czekała, aż chłopak ją pogłaszcze. Ale w tym momencie jej brat wyszedł na zaplecze, a kiedy poszła za nim, to go nie było...Jakby rozpłynął się w powietrzu.

[z/t]